Prof. zw. dr hab. Idzi Panic – urodzony w 1952 roku w Wodzisławiu Śląskim. Z Instytutem Historii UŚ związany od początku lat 90. XX wieku do 2018 roku. Mediewista. W latach 1998-2002 dyrektor Instytutu, w latach 2002-2005 zastępca dyrektora. Od 1998 do 2018 był kierownikiem Zakładu Historii Średniowiecznej IH UŚ.

Najważniejsze publikacje: Historia osadnictwa w księstwie opolskim we wczesnym średniowieczu (1992); Początki Węgier. Polityczne aspekty formowania się państwa i społeczeństwa węgierskiego w końcu IX i w pierwszej połowie X wieku (1995); Ostatnie lata Wielkich Moraw (2000); Zachodniosłowiańska nazwa „Niemcy” w świetle źródeł średniowiecznych (2007); Jak my ongiś godali: język mieszkańców Górnego Śląska od średniowiecza do połowy XIX wieku (2015).

Prof. dr hab. Antoni Barciak – urodzony 28 VIII 1947 roku w Hecznarowicach. Z Instytutem Historii UŚ związany od początku lat 70. XX wieku do 2017 roku. Mediewista i badacz nauk pomocniczych historii. W latach 1994-2014 był kierownikiem Zakładu Nauk Pomocniczych Historii IH UŚ.

Najważniejsze publikacje: Ideologia polityczna monarchii Przemysła Otokara II : studium z dziejów czeskiej polityki zagranicznej w drugiej połowie XIII wieku (1982);Czechy oraz ziemie południowej Polski w XIII oraz w początkach XIV wieku : polityczno-ideologiczne problemy ekspansji czeskiej na ziemie południowej Polski (1992);Między Polską a Czechami : Śląsk i jego mieszkańcy w źródłach czeskich doby średniowiecza (2012).

Prof. dr hab. Józef Chlebowczyk – urodzony 19 I 1924 roku w Karwinie (Czechosłowacja), zmarł 14 VII 1985 roku w Sozopolu (Bułgaria). Z Instytutem Historii UŚ związany od 1972 roku do śmierci, wcześniej m.in. pracował w Instytucie Historii PAN we Wrocławiu oraz Śląskim Instytucie Naukowym w Katowicach. Badacz dziejów społeczno-gospodarczych i narodowych Śląska oraz Europy Środkowo-Wschodniej (zwłaszcza procesów narodowotwórczych w środkowej Europie). Był m.in. prorektorem Uniwersytetu Śląskiego ds. Filii w Cieszynie, kierownikiem Zakładu Historii Nowożytnej IH UŚ oraz dyrektorem IH UŚ.

Najważniejsze publikacje: Nad Olzą. Śląsk Cieszyński w wiekach XVIII, XIX i XX (1971); O prawie do bytu małych i młodych narodów. Kwestia narodowa i procesy narodotwórcze we wschodniej Europie Środkowej w dobie kapitalizmu (Od schyłku XVIII do początków XX w.) (1983); Między dyktatem, realiami a prawem do samostanowienia:prawo do samookreślenia i problem granic we wschodniej Europie Środkowej w pierwszej wojnie światowej i po jej zakończeniu (1988).

Prof. dr hab. Edward Długajczyk – urodzony w 1939 roku. Z IH UŚ związany w latach 2001-2009, wcześniej zatrudniony m.in. w Archiwum Państowym w Katowicach. Badacz politycznych i wojskowych dziejów Górnego Śląska w XX wieku. Był kierownikiem Zakładu Archiwistyki IH UŚ.

Najważniejsze publikacje: Górny Śląsk po powstaniach i plebiscycie (1977); Sanacja śląska 1926-1939: zarys dziejów politycznych (1983); Oblicze polityczne i własnościowe prasy polskiej w województwie śląskim 1922–1939 (1990); Wywiad polski na Górnym Śląsku 1919–1922 (2001); Polska konspiracja wojskowa na Śląsku Cieszyńskim w latach 1919–1920 (2005).

Prof. dr Wacław Długoborski – urodzony 3 I 1926 roku w Warszawie. Z Instytutem Historii UŚ związany od 1970 roku, wcześniej zatrudniony m.in. w Uniwersytecie Wrocławskim, Uniwersytecie Warszawskim, Instytucie Historii PAN we Wrocławiu oraz Wyższej Szkole Ekonomicznej w Katowicach. Badacz historii gospodarczej Polski oraz tzw. dziejów ruchu robotniczego. Wypełniał m.in. obowiązki prodziekana Wydziału Humanistycznego UŚ oraz dyrektora IH UŚ.

Najważniejsze publikacje: Zarys historii gospodarczej Polski: (do roku 1939) (1964); Więź ekonomiczna między Zagłębiami Górnośląskim i Dąbrowskim w epoce kapitalizmu (do 1877 roku) (1973).

Dr hab. prof. UŚ Anna Glimos-Nadgórska – urodzona 7 VIII 1950 roku w Strzemieszycach (dziś część Dąbrowy Górniczej). Z IH UŚ związana od 1974 do 2015 roku. Badaczka dziejów polskiego szkolnictwa i oświaty w XIX i XX wieku (zwłaszcza na terenach Górnego Śląska i Zagłębia Dąbrowskiego) oraz dydaktyki historii. Długoletni kierownik Zakładu Metodologii i Dydaktyki Historii.

Najważniejsze publikacje: Polskie szkolnictwo powszechne województwa śląskiego: (1922-1939) (2000); Zarys monograficzny chorzowskich szkół powszechnych (1922-1939) (2006); Szkolnictwo Będzina 1795-1918 wraz z tekstami źródłowymi (2012).

Prof. dr hab. Janusz Gruchała – urodzony 24 VIII 1949 roku w Czarkowach (pow. Busko-Zdrój), zmarł 21 XI 2011 roku w Katowicach. Związany z Instytutem Historii UŚ od 1 X 1973 roku aż do śmierci. Badacz dziejów politycznych II połowy XIX wieku i okresu międzywojennego obszaru Europy Środkowo-Wschodniej. Długoletni kierownik Zakładu Historii Nowożytnej XIX wieku.

Najważniejsze publikacje: Koło Polskie w austriackiej Radzie Państwa wobec kwestii czeskiej i Śląska Cieszyńskiego: (1879-1899) (1982); Rząd austriacki i polskie stronnictwa polityczne w Galicji wobec kwestii ukraińskiej (1890-1914) (1988); Tomasz G. Masaryk (1996); Czeskie środowiska polityczne wobec spraw polskich 1920-1938 (2002).

Prof. dr hab. Jerzy Jaros – urodzony 13 X 1925 roku w Warszawie, zmarł 23 VI 1992 roku w Sosnowcu. Był związany z IH od 1972 roku do śmierci, wcześniej zatrudniony m.in. w Archiwum Państwowym w Katowicach. Badacz historii przemysłu (zwłaszcza górnictwa) w XIX i XX wieku oraz nauk pomocniczych historii. W IH UŚ pełnił m.in. obowiązki zastępcy dyrektora IH oraz kierownika Zakładu Badań Historycznych i Nauk Pomocniczych Historii (a następnie Zakładu Archiwistyki i Nauk Pomocniczych Historii).

Najważniejsze publikacje: Historia górnictwa węglowego w Zagłębiu Górnośląskim w latach 1914-1945 (1969); Historia górnictwa węglowego w Polsce Ludowej: (1945-1970) (1973); Dzieje górnictwa węglowego w Zagłębiu Górnośląskim (1986).

Prof. dr hab. Henryk Kocój – urodzony w 1931 roku w Oświęcimiu. Z IH UŚ związany w latach 1976-2005, wcześniej pracował w Uniwersytecie Jagiellońskim oraz Wyższej Szkole Pedagogicznej w Krakowie. Badacz nowożytnej historii Polski oraz powszechnej, zwłaszcza okresu schyłku Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Długoletni kierownik Zakładu Historii Nowożytnej XVI-XVIII wieku.

Najważniejsze publikacje: Francja a upadek Polski: polskie rachuby na pomoc Francji w czasie Sejmu Czteroletniego i Insurekcji Kościuszkowskiej (1976); Kościuszko i współczesna mu scena polityczna: mocarstwa europejskie wobec powstania kościuszkowego: zagadnienia wybrane (1994); Francja wobec Sejmu Wielkiego: (zarys stosunków dyplomatycznych między Francją a Polską w latach 1788-1792) (2001).

Prof. dr hab. Michał Komaszyński – urodzony 23 II 1924 roku w Potoku Złotym k. Buczacza, zmarł 12 XII 2007 roku w Katowicach. Z IH UŚ związany w latach 1972-1998, wcześniej m.in. pracownik Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Katowicach. Badacz stosunków polsko-francuskich w okresie nowożytnym (zwłaszcza w okresie panowania Jana III Sobieskiego). Długoletni kierownik Zakładu Historii Nowożytnej IH.

Najważniejsze publikacje: Polska w polityce gospodarczej Wersalu 1661-1715 (1968); Księcia Contiego niefortunna wyprawa po koronę Sobieskiego (1971); Maria Kazimiera dArquien Sobieska królowa Polski 1941-1716 (1983).